Οργή και υποκρισία... μέσω Τζούλιας!

"Στόχος είναι τα λεφταααά"... τραγουδούσε σε ένα βίντεο κλιπ με δεκάδες ιδρωμενογυαλισμένα μπούτια, η "ανήθικη" και "ξεδιάντροπη" Τζούλια! Μετά, προσηλωμένη στον "στόχο" της, βρήκε μια φιάλη ακριβού Καμπανίτη και έναν αλλοδαπό "οικογενειάρχη" ειδικευμένο στο "ξεσκί"... και τον πέτυχε! Ο υποκριτής, ψευτοηθικολόγος, ψευτοπουριτανός και μόνιμα πεινασμένος από μουνί Έλλην, βοήθησε σημαντικά την πλατινέ αηδό να βρει τον στόχο της! Αφού λοιπόν χόρτασε ο Έλλην μάτια-ψάρια και κοιλιά περίδρομο, την πέρασε από "Ιερά Εξέταση" για κακουργήματα κατά της αιδούς, την ίδια στιγμή που η άμεμπτος πατρίδα του ιδίου του Έλληνος την υπέβαλε σε αυστηρό οικονομικό έλεγχο για απόκρυψη εισοδημάτων εκ των της επαρχίας αρπαχτών της και λοιπών έξτρα τσαλακωμάτων της! Ίσως, διαβάζοντας τα παραπάνω, να νομίζουν κάποιοι, ότι χάζεψα και ότι ασχολούμαι με το μουνί της Τζούλιας και τον ετήσιο κύκλο εργασιών αυτού! Όχι. Είμαι καλά. Με έχει ζουλίξει στις αγκαλιές κι εμένα η "κρίση", αλλά τόσο πολύ δεν ρετάρω ακόμη! Τα λεφτά όμως ως "στόχος", αποκλειστικός και αγιάζων όλα τα μέσα, η "αρπαχτή" ως θεμελιώδης αναπτυξιακή κουλτούρα και ο αφελής γραψαρχιδισμός της "ηρωίδας", κρύβουν την αφοπλιστική αλήθεια, για το πως αυτό το μπουρδέλο στο οποίο γεννηθήκαμε και ζούμε, έγινε από μπουρδέλο elegant στα ντουζένια του... μπουρδελάκι υπό πτώχευση!


Σκεφτείτε, ότι ακόμη και σήμερα, που το να είσαι δημόσιος υπάλληλος είναι έγκλημα κατά της πατρίδας, το να έχεις κέρδη από την επιχείρησή σου είναι μεμπτό και πρέπει να ελεγχθείς μέχρι κωλότριχας γι' αυτό, και το να ζεις αξιοπρεπώς είναι "τεκμήριο", ακόμη λοιπόν και σε αυτόν τον-για τον Ελληνα-πολιτισμικό Αρμαγεδδών, τα δυο μεγάλα κόμματα, οι κύριοι ένοχοι δηλαδή των "πάντων-όλων", παίρνουν σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, πάνω από 50%, συμπεριλαμβανόμενης και της αποχής. Δηλαδή, ένας στους δυο, φαντασιώνεται ακόμη το "βόλεμα" και την αρπαχτή! Ελπίζει ρε παιδάκι μου, ότι κάτι θα γίνει, κανένα θαύμα ξέρω γώ και θα ξαναγίνουν όλα όπως πριν. Ότι θα πουλήσουμε π.χ. το Αιγαίο, τον Λευκό Πύργο, τις μάνες μας και θα ξαναγεμίσουν τα ταμεία φουλ, για να ξαναβάλουν τα παιδιά τους σε κανένα γραφείο να ξύνουν τ' αρχίδια τους, να ξαναπάρουν αναπηρική σύνταξη για στραμπουληγμένη παρωνυχίδα, να ξαναπαντρευτεί στο φινάλε και ο Τσοχατζόπουλος, αλλά αυτή τη φορά οι μπουμπουνιέρες να είναι του Βιλδιρίδη του χιλιάρικου και όχι Σβαρόφσκι φτηνοδουλειά των πεντακοσίων! Μιλάμε για πολλές κλωτσιές, αυτός ο... ένας στους δυο δηλαδή! Πολλές κλωτσιές!


Αυτή η οργή που λέτε, αυτή που νιώθουμε σήμερα οι περισσότεροι, που είμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, δεν είναι τίποτα άλλο, από οργή για την πάρτη μας. Με τον εαυτό μας τα έχουμε, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Και φυσικά, δεν εννοώ ότι φταίμε επειδή δεν κάναμε αποταμίευση για μια ώρα ανάγκης. Ούτε επίσης μιλάω για λάθος επαγγελματικές επιλογές ή για αεριτζίδικες επιχειρηματικές δραστηριότητες που δεν είχαν υγιή υποδομή και βάσεις για το μέλλον. Αυτά είναι παπαριές και αυτοκριτικές μαλακοδικαιολογίες κάποιων, για να περάσουν στον εαυτό τους και στους άλλους, ότι βαθιά μέσα μας είμαστε "Ελβετοί", αλλά παρασυρθήκαμε σε αρπακολατζίδικη μεσογειακού τύπου δίνη! Αυτό που εννοώ, για την οργή κατά του εαυτού μας, είναι ότι δεν βάλαμε το χέρι μας στο μελάκι όσο έπρεπε και όσο μπορούσαμε! Ποιόν κοροϊδεύουμε λοιπόν όταν τα παίρνουμε στο κρανίο για κάποιους δημόσιους άνδρες, εκατοντάδες θα' λεγα, επειδή δεν πήγαν ακόμη στη φυλακή; Ποιόν; Τον εαυτό μας και μόνο! Αν είχατε εσείς, ή μάλλον για να μην σας θίξω και νευριάσετε πουλάκια μου και χαλάσει το δερματάκι σας... αν είχα εγώ, όταν έπρεπε, τσαλακώσει τα ατσαλάκωτα και είχα σήμερα 4-5 σπίτια, κανένα επταψήφιο νούμερο στην τράπεζα και δεμένο τον γάιδαρο για καμιά 2-3 γενεές, θα ασχολούμουν με τις offshore του Τσοχατζόπουλου; Θα με ένοιαζε πόσα χιλιάρικα έδωσε ο Πάγκαλος στη σουίτα την Πρωτοχρονιά για να φάει τον μόσχο τον σιτευτό ολόκληρο; Θα έδινα σημασία στον γελοίο τον Κώνστα στο ALTER , όταν με τα αστραφτερά αλογόδοντά του, θα μου έλεγε για τα σπρέντς που πήγαν στον Θεό, τον Στρός Καν που ακόμη δεν πήγε στον διάολο και το καφέ ταγιέρ της απουσιολόγου και αριστούχου της ΕΕ, Αγκελας Μέρκελ; Θα μου καιγόταν καρφί για τη βενζίνη, αν πήγαινε στα 2€, αν είχα τα κατοστάρικα για μαρούλια; Κλάϊν-Μάϊν και δυο αυγά Τουρκίας! Αυτή είναι η οργή μας! Είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είναι πέρα για πέρα δίκαιη! Θα έχει σίγουρα στο άμεσο μέλλον επίδραση σε πολλά πράγματα αυτή η οργή! Μέσα της όμως, κρύβει και 100 κιλά υποκρισία! Υποκρισία για το ποιοι ακριβώς είμαστε. Είμαστε η πεμπτουσία της φράσης, που έγραψα σε μια ανάρτηση πολύ παλιά και την είχα διαβάσει στο βιβλίο "The Mafia Manager". Ένα βιβλίο "αέναο φάντασμα" στο μυαλό. Η φράση αυτή έλεγε... " Η ευκαιρία κάνει τον κλέφτη. Ο κλέφτης που δεν του δόθηκε η ευκαιρία να κλέψει, θεωρεί τον εαυτό του τίμιο". Αυτοί είμαστε και τίποτα μα τίποτα άλλο!


Επειδή ανήκω κι εγώ, σε αυτούς που η "κρίση" τους έχει πλακώσει στα χοντρά χαστούκια και το μυαλό μου δουλεύει υπερωρίες κάνοντας αυτοκριτική και ψάχνοντας την απόδραση από αυτό το γαμημένο τριπάκι, δεν θα κλαψομουνιάσω κλείνοντας με ααχ και βααχ, αλλά ούτε και θα κάνω συγκαταβατικές "χαρούλες" του τύπου "κάντε υπομονή, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά"! Μην κλαίγεστε αλλά και μην ελπίζετε! Κανείς από τους ανίκανους με τους ελλειπτικούς όρχεις που μας κυβερνούν δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Ούτε ένας! Πρόκειται για διαμεσολαβητές δανεισμού και στη βουλή μαλώνουν... γιατί είναι χοντρές οι γκανιότες των δανείων! Όσο για μας... χαα! Με τον Πεταλωτή να βγάζει λόγους σαν δήμαρχος της Ζυρίχης, με τον Λοβέρδο να κόβει δυο κεφάλια της Λερναίας Ύδρας το πρωί και να βγαίνουν 6 το βράδυ, με τον ΣΔΟΕ και τον βαψομαλλιά τον αρχηγό του να ψάχνουν λούγκρες μοντελίστ στα κολωνάκια(γιατί στους μεγαλοαρπαχτίστ κλάνουν μέντες), με τον Γκλέτσο λαϊκό ήρωα-επαναστάτη των δρόμων-πρότυπο αντίστασης και... τον μπουκ να μας παίρνει και τα κέρματα, δεν πρόκειται να γίνουμε Ευρωπαίοι-Τίμιοι-Μεταρρυθμισμένοι... ούτε με μεταμόσχευση! Φιλιά.